Halkla İlişkiler-Boş Yaşıyormuşuz Daha Yeni Keşfettim

Aslında biz yaşadığımız bu hayatın değerini anlayamamışız. Bazı insanların davranışlarına, konuşmalarına tanık olunca bu söylediklerim daha da gerçeklik kazanıyor.

Hayatı boş yaşıyoruz boş, çabuk sinirleniyoruz çabuk öfkeleniyoruz, çok basit şeyleri kafamıza takıp, boş sözlere kalpler kırıyoruz. Sonra birşeylerin farkına varınca iş işten geçmiş oluyor. Ne yaparsan yap eskisi gibi olmuyor, büyü bozuluyor.

Aslında hayat ne sandığımız kadar kısa, ne de sanıldığı kadar uzun.

Ben samimiyetle şunu söyleyebilirim ki, ben de bu hataları yaptım. Genel olarak, toplum olarak bu hataları yapıyoruz. Para hırsı, kadın hırsı,  kariyer bunların hepsi boş...

İşte ben hep bu tarz şeylerden uzak durmaya çalıştım. İnsanların kalbini kırmamak için elimden geleni yaptım diyebilirm. Çünkü farkındayım bu dünya, bu hayat, bu yediğimiz en güzel yemekler, yaşadığım nice mutluluklar hepsi geçici. Asıl baki kalan hayatta ne yaşadığındır. İnsan sevgisidir. Yaptığın güzelliklerdir. Asıl baki kalan ellerini açıp dua etmektir. Çünkü şükretmeliyiz ayaklarımız sağlam yürüyebiliyoruz. Beyinimiz yerinde düşünüp, hayaller kurabiliyoruz. Çok şükür sağlığımız yerinde. Böyle olamayan insanlar var. Yürüyemeyen, düşünemeyen insanlar kimileri zihinsel özürlü, kimileri engelli. İstediklerini yapamıyorlar onların derdi ne böyle olan insanların derdi ne para hırsımı,kariyer mi ... Yoksa iki adımda olsa yürüyebilmek mi. 50 metrede olsa koşabilmek mi...

Geçen gün birisini gördüm. Üzüldüm, içimden birşeyler koptu. İçim parçalandı. Ama bir baktım ona ve sonra helal olsun dedim. Sana helal olsun  herşeye rağmen, bu kahpe dünyanın zulmüne dayandığın için. Kaderini sevip bu hayata umutla baktığın için. Herşeye rağmen pes etmediğin için. Bizi bu hayatın gerçek yüzüyle tanıştırdığın için. Hayatın ne kadar güzel olduğunu, yıldızların ne kadar beyaz olduğunu güneşin doğuşunun ve batışının bir anlamı olduğunu bizlere hatırlattığın için.

Evet o insan engelli yürüyemiyor. İstedği gibi koşamıyor. Ama aslında hiç bir şey engel değil onun için...

Sonra kendime sordum birden  ben bu adamın yerinde olsam ne yapardım.  Ve belki de ilk defa kendimi bile kandıramadım. Hiç bir şey yapamazdım dedim. Hiç bir şey yapamazdım. Belki o insanın yaşadıklarının yarısını yaşasam hayata küserdim. Psikolojim bozulabilirdi. Yaşamla bağlarımı kesebilirdim.Tek benlik bir durum değil. Herkes için öyle genel olarak böyle yapardık. Yalnızlıkla dost olup karanlıklara hapis olurduk.

Evet o insan engelleri çoktan aşmış. Şarkılarda geçiyor ya dağlar mı, yollar mı, denizler mi engel. Sana hiç birşey engel değil. Sen engellerin en büyüğünü aşmışsın.

Yaşama tutunmuşsun. Hayata umutla bakmışsın. O insan sabahları okuluna gidiyordu. Şimdi işe gidiyor. Akülü sandalyesi ile ... O da üzülmüştür. Aylarca ağlamıştır. Ama pes etmemiş , hayatında tutunacak tek bir dal varken sen dal sayılarını arttırmayı başarmışsın. Bizler hayatta tutunacak bir çok dalımız varken onları görmezden gelip yaşamın ne kadar boş olduğunu söylüyoruz.

Bence biz boşuz hayat değil. Sen bizden kat kat daha delikanlı daha cesursun. Cesaretten,kahramanlıktan bahsederiz ya bazen biz ne yaşamışız ki zaten.

Bana soruyorlardı...Hayatta en çok  neye ve kime saygı duyuyosun diye benim cevabım belli.

Ya sizin... Siz kime ve neye saygı duyuyorsunuz...

Sizce hayatı yeterince boş yaşamıyor muyuz ?

Halkla İlişkiler